Ο Γιάννης Σπυρόπουλος σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης. Σαν ζωγράφος άρχισε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα, παίρνοντας μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις. Πρωτοπαρουσίασε τα έργα του στη Ρώμη, το Ρίμινι και το Παρίσι συνδυάζοντας στους πίνακες του ρεαλιστικές τάσεις και ιδεαλιστικά στοιχεία. Για αρκετά χρόνια επικεντρώθηκε, σαν πορτρετίστας, στην πιστή απόδοση των χαρακτηριστικών και της ψυχικότητας του κάθε απεικονιζόμενου. Αργότερα, και κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Σουηδία συνέχισε τις αναζητήσεις του ξεπερνώντας την τυπική εξωτερική περιγραφή για να προχωρήσει στην προσωπική προσάρτηση της οπτικής πραγματικότητας. Διοργάνωσε 17 ατομικές εκθέσεις στην Ιταλία, Σουηδία, Γαλλία, Τσεχία και Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα, μέσα από τα ταξείδια του στην Πράγα, στις Ινδίες και την 'Απω Ανατολή, έφτασε σε μια μορφοπλαστική γλώσσα που βασίζεται στη δύναμη της υποβολής των χρωμάτων, την εσωτερικότητα των μορφών και την οργανωτικότητα των σχηματικών συνθέσεων.

Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την καλλιτεχνική πορεία του Σπυρόπουλου με αναφορές σε μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά του έργα. Σε μια θεματική ενότητα οι πίνακες είναι γεμάτοι μορφικές ενότητες δανεισμένες από την Ιαπωνία, που κινούνται, αναπτύσσονται και συμπλέκονται με βαθυγάλαζες τοπιογραφίες του Αιγαίου. Ένας άλλος θεματικός κύκλος είναι επικεντρωμένος γύρω από την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας και την Ελληνική Μυθολογία. Ο καλλιτέχνης δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει στατικές απεικονίσεις κάποιων ιστορικών γεγονότων. Θέλει να εκφράσει με τους πίνακες του και να μεταφέρει στο κοινό του τα βαθύτερα μυνήματα που απορρέουν από την αρχαιότητα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τα έργα του Σπυρόπουλου αποκτούν το χαρακτήρα μιας νέας οπτικής γλώσσας που διακρίνεται για την αμεσότητα και την εσωτερικότητα της.

Η μελετημένη οργάνωση, η καλή απόδοση του χώρου, η εναρμόνιση σχεδιαστικών και χρωματικών στοιχείων αναδεικνύουν την ικανότητα του καλλιτέχνη να απελευθερώνει το εσωτερικό φως του πίνακα και την εσωτερική υπόσταση των αντικειμένων. Η ζωγραφική του διακρίνεται για την ειλικρίνεια και την αλήθεια των διατυπώσεων της, προβάλει την ζωντανή απεικόνιση μιας στιγμής σε θεατρική παράσταση, όπως στο θέατρο κάθε στιγμή είναι ένας ζωντανός πίνακας. Ο Γιάννης Σπυρόπουλος αποκαθιστά με τους πίνακες του, την αρμονία μορφής, περιεχομένου και μηνύματος, δημιουργώντας μια γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Με αυτή του την ικανότητα, γίνεται οδηγός προς μια ευρύτερη αντίληψη της πραγματικότητας, συγκοινωνός ενός κόσμου που βρίσκεται πέρα από αυτήν.